Logikalineko Zuzendaritzaren ordezkaritza zabala izan zen ekitaldian. Iñaki, Igotz, Leire eta Begoñak eman zioten hasiera ENPRESAKO URREZKO TRIANGELUAREN hiru ertzen inguruan antolatu zen aurkezpenari. Irudi horrek “enpresek ingurukoekin batera landu nahi izaten dituzten hiru faktore estrategikoak laburbiltzen ditu, haien asmoa Gipuzkoa lurralde aurreratuenetako bat bihurtzea delako enpresa eta gizarte arloetan: Kultura Berria, lankidetza eta talentua erakartzea.
Logikalineren ondoren, lankidetzari buruzko hausnarketak entzun genituen, hain zuzen ere Xabier Marcet Lead to Changeko presidenteak eta Javier Bollo Wisco taldeko zuzendari nagusiak izan zuten solasaldia. Eta bukaera Jorge Arévalo lanbide heziketako sailburuordeak eta Javier García Indaux-eko partaideak eman zioten; prestakuntzak Euskadin bizi duen egoera eta euskal industria eskakizun tekniko berrietara nola moldatzen ari den aztertu zuten.
Kolorea eta “pertsonak” hitza, hau da, enpresa guztien ardatz izan beharko luketen bi faktoreak Logikalinek azaldu zituen. Igotz Roteta, jarduera-buruak, pertsona-taldeak koordinatzen izandako esperientzia kontatu zuen. Taldeetan ia denak emakumeak ditu eta, azpimarratu zuenez, inportantea guztiak proiektuko parte sentitzea da, ahots bakar bat izango balira bezala. Itxura batean oso idilikoa zirudien, baina erreala zen esan zuena eta hala berretsi zuen Begoña Aizpurua salmenta-buruak. Begoñak duela gutxi bere komertzialetako batekin bizi izandako istorioa kontatu zuen. Komertziala lana galduko ote zuen beldur zela esan zion eta, errealitate horren aurrean, Begoñak azaldu zuen Tabakalerako oholtzan eserita zeuden emakume guztiak amak zirela baita ere. Hori entzunda, Iñaki Gorostidik garbi utzi nahi izan zuen amatasunaren ostean denek enpresarekiko konpromiso handiagoa zutela eta “are gehiago, gehiago produzitzen zutela, beren denbora beste ikuspegi batez gestionatzen dutelako”.
Leire Zabaletak, bere aldetik, esan zuen contact center-eko taldea positibismoz betetako familia bat dela, eta “hori bakarrik lor daiteke hartu-emanak norabide bikoak badira, ematen eta hartzen denaren artean oreka baldin badago".
Solasaldi guztia Ángel Castrillok koordinatu zuen, eta baita Jon Karla Lizeagak ere. Castrillo ADEGIko coacha da eta Lizeaga eliteko kirolaria eta coacha. Biek ala biek maitagarrien eta dragoien ipuinak “baliatu” zituzten paradisu batean sortutako contact center baten errealitateari ondo zetorkion istorioa kontatzeko; egia esan, surrealista samarra da istorioa, inguruko call center gehienen errealitatearekin alderatzen badugu.
Kristalezko sabairik gabe, baina errealitaterako pasaporteekin.
Bertaratu ziren gutxi batzuentzat Logikalineren errealitatea oso “ideala” zirudien; zenbaitek lekaime urtsulatarren pare jarri zuen. Dena den, Iñaki Gorostidik amaieran garbi utzi zuen bizitza honetan ezer ez dela oparitua eta, Logikaline bezeroengatik eta bezeroentzat lan egiten duen zerbitzu enpresa denez, ezinbestekoa dela langileak oso ondo ezagutzea eta sailkatzea, hainbesteko beldurra ematen duten pertsona toxikoak saihesteko. Sailkapen bitxi bat egin zuen, pertsonak koloretan sailkatu zituen, eta esan zuen enpresa guztietan egoten dela talde bat, lanerako gogoa eduki arren prestakuntza eman behar zaiena eta, “ustez Messi edo Ronaldo izan” eta ikasteko eta profesionalki hobetzeko gogorik erakusten ez dutenei “errealitaterako pasaportea” aurkeztu behar zaiela, beste departamentu batera, beste lanpostu batera edo auskalo nora joan daitezen.
Logikalinek, bezeroen zerbitzu-partner izanik, ordu erdia baino ez zuen behar izan argi uzteko “ez dituztela makinak egiten, ezta piezak ere; pertsonak tratatzen dituzte eta, zerbait ezagutzen badute, horixe da, pertsonak eta pertsonen arteko interakzioak”.